Vandaag is een speciale dag. We zouden vandaag op droomreis vertrekken. maar goed, het is wat het is en ik heb geen spijt dat ik het heb geannuleerd. Ik wacht om te herboeken tot er meer vluchten online staan, maar de prijzen zakken voorlopig nog steeds niet. De vluchten zijn 150 euro per persoon duurder dan wat de vlucht ons oorspronkelijk gekost heeft. Maar goed, het is wat het is en dat zal ons niet tegenhouden om opnieuw voor dezelfde bestemming te kiezen. Ik probeer het als een extra bonus te zien, dat ik nu een jaar langer mag dromen en verlangen. Op 1 juni mag ik dan zeggen, joepie, we hebben het nog allemaal te goed.
Of er een andere reis in zit voor dit jaar, geen idee, ik denk het niet, tenzij een paar dagen met Wim zijn verjaardag een paar dagen. Ik bekijk wel alle reispromoties die in mijn mailbox vallen, maar dat is altijd teleurstellend! Je ziet een prijs staan en denkt, waow, voor die prijs, wil ik daar wel naartoe! Tot we eens verder klikken en dan lezen we dat de reizen aan die prijs uitverkocht zijn. Het is wat hé!
Vandaag gaan we voor de laatste keer naar het Uz in Gent. Morgen verhuisd Aimée naar het Bzio in Oostende. Ze beseft perfect haar probleem en de nood om verder te revalideren. Maar ze zal haar lief heel hard missen, wat ik begrijp. Het is dan ook een ongewone situatie. Ze kenden elkaar een maand toen ze ziek werd en sindsdien woont het lief min of meer in haar huis. Daat lukt omdat zijn dochter in Gent studeert aan de veeartsenijschool en daar op kot zit tijdens de week. In het weekend gaat ze met haar vader naar Geel waar ze wonen, een flink stuk van Gent en nog verder van Oostende.
De dochter is bijna door haar examens heen en ik vrees dat de papa dan meer met haar in Geel zal verblijven en dat wij dan misschien elke dag over en weer naar Gentbrugge zullen mogen rijden om voor haar huisdieren te zorgen. Eerlijk, ik mag daar niet aan denken, want dat ben ik verplicht om terug met de wagen te rijden, en elke dag die stress……. ik probeer niet te veel vooruit te denken. Ze hebben het over maanden revalidatie, maar voorlopig spreken ze tegen Aimee over weken. Ik vrees dat ze anders gewoon niet zou willen vertrekken.
Dus, het is toch een beetje stressen en ik ben moe, echt…. Gisteren waren de kindjes hier , omdat de mama en de papa zware werken in hun tuin moesten doen tijdens het pinksterweekend en het was heel vermoeiend. Daarna kon ik wel met hen mee naar Gent, omdat ze zelf Aimée wilden bezoeken.
Vandaag stond ik op met heel veel rugpijn en terwijl ik zit te tokkelen is manlief als een volleerde huisman aan het strijken, ik mag mijn pollekes kussen.
Ik ben er nog niet uit, hoeveel keer ik dochterlief zal kunnen bezoeken, ik zal eerst haar uurrooster afwachten, want ze beloven haar een druk schema. Mijne schat heeft al eens uitgevogeld, hoe ik met trein en tram tot daar kan geraken en ik za”l 1.30 uur onderweg zijn , enfin, alleen de heenreis, dan nog anderhalf uur terug. Amai. Het plan is dat ik 1 keer in de week met de trein zou gaan, en 1 keer, samen met Wim met de auto. We zien wel, hoe het loopt.
Ik zal me terug wat moeten focussen op rust en ontspanning en het terug opnemen van huishoudelijke taken. Want meer dan koken doe ik momenteel niet,
Vorige week vrijdag hebben we twee rustdagen ingelast en zijn een dagje naar zee gereden. Euh, een dagje, neen, dat was het plan, tot we voorde schoonouders nog eerst een ziekenhuisbed moesten ophalen , want het was daar drama, omdat het houten bed beneden waar mijn schoonvader slaapt, van een houten blok was geschoten. Zo konden we maar tegen de middag vertrekken. Daarna richting Den Haan, want ik wilde ergens naartoe waar ik nog niet veel geweest was en dat was dus Den Haan. Omdat we zo rap rond waren gewandeld, reden we nog eens tot het Bzio, om te zien waar dochterlief naartoe moest en om nog wat inlichtingen te vragen. Maar toch had het ons deugd gedaan. Wij met zijn allen blij, dochter voor de rust en wij voor de vrije dag .
Bon, het is 11 uur en ik zit nog steeds te gapen, voel me totaal niet energiek, maar ik zal toch maar wat eten op tafel toveren met wat kliekjes en klakjes van het weekend.
Tot later en aan iedereen een fijne dag gewenst!