Uz Gent

Ik ben deze voormiddag opgebeld geweest door een vriendin van mijn dochter Aimée. Ze hadden de ambulance gebeld want Aimée kon niet normaal meer praten en ze was heel verward. Wij hebben uiteraard alles laten vallen en zijn naar Gent gecrost.

We kregen te horen dat het heel ernstig is, ze heeft een hersenvliegontsteking en een hersenontsteking. Ze is nu opgenomen, en gelukkig mocht ze al op een gewone kamer van de dienst neurologie. De dokter zei dat ze daar op zijn minst 2 weken moet blijven en dat revalidatie waarschijnlijk nodig zal zijn voor haar spraak terug te krijgen.

Binnen drie weken vertrekken we normaal op reis. Volgende week gaan we beslissen of we het gaan afgelasten of niet. Het is dus heel hard duimen, dat alles goed komt. Die reis is nog het minste.

Ik wou het hier snel eens neerpennen, omdat ik dat niet op fb wil zetten.

Waar het hart van vol is……

Nog exact 45 dagen vooraleer we op reis vertrekken . Joepie, al is er altijd een kleine en blijvende angst, dat het niet zou kunnen doorgaan. Dat heb je als de schoonouders, tegen de vertrekdatum 94 en 96 oud zullen zijn. Maar goed, we blijven hopen en dromen.

En tijdens al dat dromen, heb ik sinds een paar maanden een fb-groep ontdekt, “Mauritius, we love it”. En ja, ik vergaap me daarop, ik lees de vragen die mensen stellen, want er zit vaak iets bruikbaar voor onszelf in. Zo kwam ik aan de weet, dat je best bij aankomst een telefoonkaart koopt, omdat je je anders blauw betaald, om even op internet te gaan , als er geen wifi is. Ik weet ondertussen , dat de Oostkant van het eiland, heel winderig is, en veel koeler in onze Belgische zomermaanden. Ik stelde zelf ook vragen, op zoek naar een taxichauffeur, ,prijzen vergelijken en dan een compromis maken bij wie je je het beste voelt. 90 procent van de gestelde vragen, zijn heel interessant, om even mee te volgen. Maar dan heb je de bloopers waar de Mauritianen , heel sarcastisch op reageren, of met humoristische kwinkslagen, want gevoel voor humor hebben ze wel, al wordt de humor soms misbegrepen en kan het al eens in het verkeerde keelgat schieten.

Zo zijn er de honderden vragen over het weer, wat ik begrijp. Willen we niet allen, mooi weer als we op reis gaan. Maar mensen stellen ook eens onnozele en overbodige vragen. Ik soms ze hier even op :

-Wanneer zal het stoppen met regenen? Euh, niemand heeft een glazen bol .

-Wanneer zullen we eens een dag zonder wolken hebben??? Heel weinig, M. Is een tropisch eiland, heel groen, en dan kan je al raden, dat het daar toch geregeld regent. het is een microclimaat, dus, meestal wel wolken op de instagramfoto

-Ik wil zwemmen, met schildpadden, Dolfijnen of met walvissen! Damn, helemaal niet diervriendelijk, rijke toersisten die daar alles voor over hebben. Laat die dieren met rust. Om de toeristen te plezieren, varen de bootjes vaak veel te dicht, waardoor schildpadden vaak gekwetst worden door de boordmotor. Neen , alles zou niet te koop moeten zijn. Je kan er in een dierentuin zelf wandelen met leeuwen, weliswaar om kiekjes te nemen, voor de instagrampagina. De slimme locale burgers, spelen daar graag op in. Neen, wij doen daar niet aan mee!

-Mijn zoon popelt om te kunnen jetskieën! Euh, neen, jetskie zijn niet toegelaten om het koraalrif te beschermen.

-Er zijn te vezel Mauritiaanse gerechten op het buffet! Deuuh!

-Waar is er een Mac Donald op het eiland???

Ik zoek een winkel van Ralph Lauren, mijn man en mijn dochter hebben een t shirt nodig. ( Misschien eentje op de plaatselijke markt kopen , als het dringend is )

-Zijn er ook markten met allemaal valse kledingmerken, zoals in Turkije. Geen idee, maar M. is niet te vergelijken met Turkije.

-Het zand is niet wit genoeg! Een dame schreef dat ze zo ontgoocheld was, omdat het zand niet wit genoeg was en er liggen groene slierten op het zand. Tja, zo vervelend 😉 !

-Er staat geen halfliggende palmboom in het hotel, die wel op de folder stond. Euh, geloof niet alles wat het internet of een folder toont! Oei, geen foto’s voor het instagram, liggend op een palmboom, wat jammer toch, haha.

-Moet ik pampers meebrengen voor mijn baby of moet ik die daar kopen? Aja Madam, want er zijn hier geen baby’s en als ze er al zijn dan dragen ze strooien pamperkes.

-Ik zoek een blanke taxichauffeur. Ja, als je chanche hebt , vind u die wel, maar de meeste inwoners, zijn zwart, indisch of Aziatisch, alleen de minderheid is blank.

-Hebben ze in de winkels, Heinz tomatenketchup, idem, met bonen in tomatensaus, of een bepaald merk kindervoeding. je zit hier niet in de brousse madam, er zijn ook supermarkten!

-Wat is beter, Mauritius of de Malediven? Totaal niet vergelijkbaar, M. is een tropisch eiland met een diverse bevolking. In de Malediven zit je meestal op een eiland waar een hotel op staat en waar er verder niets op staat , ( maar het zand is wel heel wit 😉 )/

-We zien de zonsondergang niet ,zittend op het terras van het hotel. Aneen, jullie zitten aan de Oostzijde, daar gaan geen zonnen onder.

-Aja en ik zou de beste nog vergeten! Er zitten veel te veel zwarten aan het strand! Deuh, alle stranden zijn vrij voor iedereen. Ook bij de duurdere hotels. Je mag er als niet- verblijver wel niet in de zetels liggen en zo.

Mensen zijn blijkbaar niet goed geinformeerd voor ze vertrekken, of als ze al geboekt hebben. En de toeristen zijn enorm veeleisend. Sommigen zoeken een hotel, met een mooi strand, lekker eten, grote mooie kamers, goeie service, maar max 100 euro per kamer. Ze verwachten een 5 sterrenhotel, maar willen betalen voor een 3 sterrenhotel. er kan ook te veel info zijn! De taxichauffeurs, moeten opboksen tegen mensen die illegaal voor taxichauffeur spelen, of voor gids of. Ze willen voor alles de goedkoopste prijs en dan verschieten ze, dat hun privébootje die ze hebben ingehuurd, de charme niet heeft , die ze verwacht hadden. Meerdere keer las ik ook vragen als, “Welk is het beste hotel op Mauritius” zonder erbij te zetten in welke prijsklasse, of het aantal verwachte sterren. Wie zal oordelen welk hotel uiteindelijk het allerbeste is? Of mensen hebben al geboekt , vooraleer ze reviews vragen over een bepaald hotel.

Wat mij momenteel zorgen baat, is dat er veel gevallen zijn van “dengue” een ziekte , verwekt door een exotische muggensoort. Ik moet nog naar de apotheek om de beste muggenspray of zo met het grootste percentage ” deet ” er in. Geen idee wat deet precies, maar als het helpt ben ik al heel tevreden. Morgen nog eens langs de huisdokter, om een lijst met de medicamenten die ik bij mij zal hebben, ,op te maken. Dat is altijd het zekerste als je met medicatie reis. Ik heb geen zin om valselijk beschuldigd te worden voor drugshandel! Onze huisdokter was vorig jaar zelf in Mauritius, misschien heeft hi nog goeie tips tegen “denguefever”. Ik las al vanalles, tips zoals een maand vooraf vitamineB beginnen nemen onder andere. Op onze derde dag gaan we door een stukje bos, waar we een liefdesboom gaan plaatsen. Dit ten voordele van het herstellen van de bossen van vroeger, een stukje althans. Want de ebbenbossen zijn gerooid geweest door diverse kolonisten. Indertijd werden er toen maar tropische planten ingevoerd om in de plaats van de verdwenen ebbebomen te zetten. Een organisatie probeert opnieuw de originele planten en bomen van vroeger terug te zetten. En zo mogen wij hopelijk een klein ebbenboompje plaatsen, voor de luttele prijs van 50 Euro. je krijgt er kleine ceremonie voor in de plaats met hapjes en een drankje. Een jeepmini)safari, een begeleide wandeling. En last but not least, een boompje met je eigen label op. Ik zal het geweldig fijn vinden om een ini-mini- plaatsje met mijn eigen boom op, te hebben. Ik zie daar heel erg naar uit. Tja, een mens mag ook eens rare dromen hebben, nietwaar.

Bon, ik moet maar eens beginnen met een lijstje maken wat er voor onze reis nog moet gebeuren.

Potjes en dekseltjes

Als kinderen groot worden , wensen we als ouders, dat iedereen op zijn pootjes valt in het leven, zodat we ze met plezier de wijde wereld kunnen laten ingaan. Maar het loopt niet altijd gesmeerd. Toen mijn zoon zijn Canadese deerne had gevonden, was ik overtuigd , dat dit voor eeuwig zou zijn. Toen hun huwelijk tijdens de corona kapot spatte, was ik daar kapot van. Nu Vier jaar verder, besef ik, waarom ze het niet gered hebben samen. Ze moesten zich beiden veel te veel aanpassen aan elkaar, ze hadden beiden andere doelen, dromen . Mijn zoon was niet de boer,die zorgde voor geitjes, de kippen, die Shannon gewenst had>. En Mijn schoondochter, was dan toch een beetje minder het ideale meisje voor mijn zoon. Soit, ik kan er mee leven en het gaat goed met iedereen uit het gebroken gezin. Gelukkig maar.

De kids van Wim zijn beiden al een tijd de deur uit en zeker ben je nooit, maar voorlopig zit alles nog goed, dus hout vasthouden en er van uitgaan dat ze gelukkig en tevree zijn.

Dan is er mijn dochter, dat is een buitenbeentje. Ze was van in haar pubertijd, anders dan andere meisjes, vaak depressief, niet alleen zwarte gedachten, ze kleedde zich er ook naar. Op haar 18 de zette ze haar eerste tattoo, eerlijk, dik tegen mijn zin, niet om de tattoo zelf, maar vanwege de afbeelding. Een kat met het haar recht en griezelige tanden, op haar kuitbeen. Veel tattoo’s later kijk ik niet meer vreemd op als ik ineens een nieuwe ontdek. zeg ik er niets meer over. Wat relaties betreft heeft ze al een paar keer samengewoond. Maar telkens is het om één of andere reden afgesprongen. En ik zei altijd om te lachen, je gaat trouwen op je 40 ste. Ondertussen is ze bijna 39. En ik maakte me al een tijd zorgen om haar. Gelukkig genoot ze van de uitstap naar parijs en gaf dat haar een beetje een nieuwe boost. En warempel, ze leerde iemand kennen, die ze nog van ver uit haar jeugd kende. En ik hou mijn hart vast, maar ik heb er deze keer een goed gevoel bij. Ik heb de man nog niet ontmoet, maar ik hoor hoe hij haar behandeld en haar direct in zijn wereld betrekt . Ze zijn duidelijk ontzettend zot van elkaar. Dus , ik hoop uit de grond van mijn hart, dat ze haar dekseltje heeft gevonden, zodat ik mijn zorgenkind toch een beetje meer los kan laten. Ik kruis mijn vingers en hoop dat ze samen gelukkig blijven. En ik kijk er naar uit om hem eens te ontmoeten. Maar het zijn geen pubers van 16 die hun lief eens komen presenteren thuis. Hij woont in Geel en zij in Gent, het is nu al puzzelenvoor hen . Toen ik een foto zag met hen beiden, vond ik hem schattig met een hoedje op. Mijn dochter zei, dat het hoedje noodzakelijk was. En ik dacht dat het iets met politiek of zo te maken had, omdat het hoedje zijn imago is, of iets in die aard. Maar dat had er niets mee te maken. Mijn dochter zei lachend , dat hij een vampier is en ze al altijd een vampier had gewild. Ik fronste mijn wenkbrauwen en dacht dat het een grapje was om mij een beetje op stang te jagen, want dat doet ze graag. Maar , uiteraard bestaan vampieren alleen op het witte scherm of in boeken. Maar er is wel iets van aan, haar dekseltje heeft de vampierenziekte en dat is een zeldzame ziekte, er zouden maar een 40 tal patienten zijn in België. Erytropoëtische protoporfyrie is de officiele naam. Het is een stofwisselingsziekte, iets met enzymen en zo ( ingewikkeld ) waardoor ze absoluut geen zonlicht verdragen op hun huid. Zelfs fel licht binnen kan schadelijk zijn. Mooi zomerweer is de hel voor hem. Reizen naar warme landen, is vast geen optie. Maar goed, hij kan er blijkbaar mee leven. En nu begrijp ik waarom hij aan zee, bij mooi weer, met hoed en lange jas loopt. Een hemd met lange mouwen is blijkbaar niet genoeg, de zonnestralen komen daar doorheen en dan gaat zijn huid enorm branden en kan hij blaren en brandwonden krijgen. Enfin, meer weet ik er niet over. Ik had dat nog gehoord dat die ziekte bestond en zorgde voor inspiratie voor de vampierverhalen die daarop gebaseerd zijn. De vreemde mensen die alleen na zonsondergang met lange gewaden buiten kwamen, spraken vroeger tot de verbeelding. Want wat men niet kent vind men zelfs momenteel nog steeds ” raar” en dat was in de tijd waarin de verhalen geschreven werden, niet anders. Soit. Gelukkig is mijn dochter zelf geen zonneklopper. Maar goed, we zien wel hoe het allemaal draait. Ik kan alleen maar hopen dat het sprookje goed afloopt en ze voor eeuwig samen in de schaduw kunnen lopen. Nog beter zou een remedie zijn voor de ziekte, maar die is er niet.

Fijn weekend iedereen.