Koers

De kinderen zijn al weg, en het huis dat een uur geleden nog vol speelgoed lag, een keuken vol eten, brunch, waar er alweer veel te weinig gegeten is geworden. Maar goed, er zijn doosjes gevuld en uitgedeeld , en de rest zit verpakt terug in de koelkast. De kaasplank van het buffet is alleen door Tilly aangeraakt, maar die zullen we straks als avondeten eten.

En nu zit het mannetje naar de koers te kijken. Ik doe mijn best om er van te genieten, maar het zal nooit lukken. Ik haat het. Al die bla bla door de twee reporters, veel te veel info voor mij. Laat ons dan nog maar zwijgen, over het geroep van de supporters. Euh, hebben die renners daar wat aan , vraag ik me af? Maar waar ik me nog het meest aan erger is aan de toeschouwers, die de baan oplopen, die de renners verhinderen, en dan belemmeren ze renners, door met vlaggen te zwaaien, nog eens in hun oren te tuuten van de renners. Alsof die renners daar allemaal tijd voor hebben. Zwaaien met bordjes naar de camera’s, vloeken en ketteren.

Daarnet goot iemand bier over een renner, schandelijk, stel je voor dat die stakker dat goedje in zijn oog krijgt en aan de gevolgen durf ik niet te denken. Echte supporters zijn volgens mij veel meer ingetogen, die staan spannend te kijken en belemmeren de renners niet, ze laten ze in volle concentratie, zonder ze af te leiden in de zin, van, “hey, kijk, naar mij, ik ben hier om te supporteren voor u, je hebt het toch wel gezien zeker. Man man.

Het zicht van de val van al die renners in de koers van “Dwars door Vlaanderen”. Man, wat was dat zeg. Ik ga hier niet beweren, dat dit de schuld is van een supporter, maar ik bedoel maar, dat er niet veel nodig is om zo’n accidenten te veroorzaken. Buiten Jasper Stuyven en Ward van Aert, lagen er nog gekwetste renners over de grond gezaaid. Ik kan me na mijn eigen buiteling van de trap heel goed voorstellen wat een pijn de Ward van Aert , momenteel heeft. Ik had ook 7 ribben gebroken en mijn sleutelbeen. Zij hebben dan weer het voordeel dat ze veel betere zorgen krijgen, dan ik indertijd. Ik heb het allemaal pas nadien beseft, eens ik de verslagen zelf gelezen heb over mijn lichamelijke toestand. Soit, het is voorbij, maar bij zo’n valpartij, lijkt het of ik de pijn terug voel, zo efkes in mijn verbeelding.

Maar goed,, wielrennen is uiteraard niet de enige sport die gevaarlijk is en waar de supporters heel vervelend kunnen zijn. In de voetbal zijn de spelers toch beter afgeschermd door de installaties in de stadions. Geef mij maar kunstschaatsen als sport op tv, maar niet iedereen zal het met me eens zijn. Ik wou als kind zelf leren kunstschaatsen, toen ik op 10-jarige leeftijd ontdekt had dat er op een half uur fietsen een schaatspiste was. Maar ik mocht niet, omdat ik interne was op school, bijgevolg niet zou kunnen trainen en omdat ik te oud was zei mijn vader. Het was dus een Njet en ik aanvaarde dat dan maar klakkeloos. Alles omdat mijn vader mij toch maar ok zou vinden. Ik leerde dan maar een beetje schaatsen aan mezelf en ik deed dat zeker niet slecht, ik kon me echt uitleven op het ijs. Ik kon vooruit en vlekkeloos , omdraaien en achteruit beginnen schaatsen, ik kon een kleine pirouette maken. Ondertussen is het een no way om nog te gaan schaatsen, schaatsen is niet erg, maar vallen wel! Ze zouden een takelwagen moeten inhuren om mij van het ijs te krijgen. Bon, het spel is gespeeld, er is een winnaar, joepie! Die zal blij zijn. Misschien is het tijd nu om een glaasje wijn te drinken en straks aan de kaasschotel te beginnen. Vrolijk Pasen iedereen!