Goed nieuws!

Terwijl mijn teen in een dikke zwachtel zit en ik mijn voet zoveel mogelijk omhoog moet houden, heb ik uiteraard tijd om een logje te schrijven. En dan nog eentje met goed nieuws! Neen, we hebben de lotto niet gewonnen, want we doen niet mee. Er zijn belangrijker dingen in het leven dan spelen met de lotto. Veel beter nieuws zou zijn dat ik miraculeus genezen ben, maar dat is het ook niet ! Wat het dan wel is?? Wel, de was van ons weekje Parijs ligt pas gewassen in de kasten en ik kreeg nieuws van zoonlief dat hij in de grote vakantie nog eens terug wil keren met Ellie. Het is hen zo goed bevallen, dat hij een deel van de vakantie hier wil besteden, omdat hij hier meer mogelijkheden heeft om leuke dingen te doen met Ellie. En hij voegt erbij, omdat wij steeds zeggen dat er niets te doen is , als wij op bezoek gaan, wil hij de boel omkeren en hij meer naar Belgie wil komen. En dus staan we heel waarschijnlijk op 11 Augustus terug aan de luchthaven. En dat is snel ( maar dat is ook heel leuk ).

Ik had een deal gemaakt met de kids dat we volgend jaar opnieuw iets zouden organiseren samen. Florida viel als voorstel, New york, Ijsland, Engeland, allemaal bestemmingen waar de Canadeesjes rechtstreeks naartoe kunnen vliegen en wij ook. En ja, het zullen dure aangelegenheden worden, maar ik ben bijna 63, zit in een mank lijf en misschien kunnen we dit maar een paar keer meer doen. En op die manier hoeven de kinderen die beiden alleenstaande zijn, zelf geen geld uit te geven aan de reis. Soit, eigenlijk gaat dat niemand aan, maar aan jullie wil ik het wel kwijt.

We hebben voor deze zomer al een snelle planning gemaakt die uiteraard nog kan aangepast worden. Met stip op de eerste plaats staat Pairi Daiza, want de dierentuinen die we al samen in Nova Scotia hebben gedaan, stellen echt niet heel veel voor. Kleindochter heeft nog nooit een olifant in het echt gezien. En ze is overzot van dieren. Ze wil ook dierenarts worden, maar geen idee of ze die studies ook effectief zou aankunnen. Maar goed, een kind mag uiteraard dromen hebben. Een dagje aan zee ( als het goed weer is uiteraard ) , mosselen proeven, met een gocart rijden, ijsje eten, een krokante Brusselse wafel eten, we zien wel. Ik wil het ook niet vol plannen . Eens een dag thuis zitten, spelen met Ellie, In haar papa’s oude lego’s snuffelen en kijken wat ze wil meenemen, want ze is een legofreak. Een dagje Brugge lijkt me ook leuk. En ook een dagje Gent staat op het programma, samen met mijn dochter dan, die in Gent woont. Je hebt het Gravensteen dat tot de verbeelding spreekt, de graslei en een boottocht zou ook leuk zijn.

Waarschijnlijk Bellewaerde en plopsaland, omdat die het dichtste van ons huis liggen. Een subtropisch zwembad moet er het liefst ook bij. Verder een tochtje naar Ieper, waar de roots van haar papa liggen. Mogelijks eens binnen gaan in het restaurant wat wij hebben opgericht en waar we zo’n 14 jaar gewoond hebben. Dit is voor mijn kinderen belangrijk. Ook een bezoek aan het kerkhof waar hun vader ligt, bezoek aan hun familie in Dikkebus.

Maar verder staan nog kleine dingetjes gepland, zoals het bezoek aan een struisvogelboerderij die hier op een 6 tal kilometer vandaan ligt. Het enige waar ik tegenop zie is dat het in hoogzomer is dat ze komen. Het zal overal retedruk zijn. Maar goed. Ze zullen hier logeren, er is een logeerkamer voor hen. En ik heb beloofd om niet zoveel gerief in huis te halen als wat ik meehad naar Parijs. En ik mag geen kleren meer kopen voor Ellie, dus….. we gaan ons inhouden.

Ik zit dus met een luxeprobleem, ik moet ineens heel veel plannen! Maar gelukkig is plannen één van de leukste dingen die ik doe. Maar nu moet eerst mijn dikken teen genezen van een correctie van een ingegroeide teennagel, maar dat komt goed, k voel het aan mijn andere dikken teen! Fijn weekend iedereen!

Heerlijke tijd.

De week is alweer voorbij! Ik voel me vandaag zo uitgeschud. Alles is in een flits voorbij. Maar wat hebben we allemaal genoten. vorige week zaterdag zijn we vertrokken richting Center parcs Villa nature. Toen we aankwamen moest ik onmiddellijk aan ons aller Myriam, die onlangs ook een huisje had gehuurd. Het was er vreselijk koud. We dachten, even de verwarming opzetten, maar euh, dat maakte na een uur nog geen verschil uit. Dan maar bellen naar de receptie. Ik moest de vloer checken, ( blijkbaar vloerverwarming ) maar mijn voeten vroren er bijna aan. Ok, we zullen vragen om verwarming te brengen. Maar helaas pindakaas, 2 uur later was het nog steeds even koud. We aten in de kou, nog een paar keer proberen bellen , maar ik kreeg nergens nog gehoor. Om 8.30 zijn we in bed gekropen, ik met een dikke trui boven mijn pyjama, dikke sokken en een extra badlaken over mijn dekbed. S ochtends teruggebeld en een whats app bericht gestuurd, dat we snel een oplossing verwachtten. Ik wilde tegen 10 uur in Charles de Gaulle zijn om onze Canadeesjes op te halen. Ik had wat stress , of we de weg wel zouden vinden naar Terminal 2B. Maar wonder boven wonder, we vonden de parking, en de plaats waar de reizigers aankwamen. Het was toch wel 12 uur tegen dat ze uiteindelijk door de deur kwamen. Ik maakte een gilletje en rende hen tegemoet. Ze waren moe na de nachtvlucht, waar ze heel weinig hadden geslapen. We reden vlot terug naar de cottage en hoera ze waren gekomen met twee verwarmingstoestellen, maar de slimmerds hadden ze niet eens aangelegd. Gelukkig warmde het na het aansluiten toch redelijk snel op en was het doenbaar en gezellig. In de namiddag was er verjaardagstaart. Ellie en Amaury gingen zwemmen en ondertussen kwam Tantie aan, mijn dochter Aimée. Ze was uiteraard ontgoocheld dat ze niet in de cottage waren, maar we zijn de zwemmers toen gaan ophalen, zodat ze er geen 12 minuten over moesten wandelen, we zouden nog genoeg wandelen. S avonds stond er kaasplank op het menu, heel veel werd er niet gegeten, iedereen was vooral moe en we gingen met zijn allen vroeg slapen. Daarna stonden drie dagen Disneyland op het programma. De eerste keer begon het te regenen in de namiddag, pretbederver, maar we zetten door. Na de parade gingen we eten in Rainforest cafe., we zaten op een rustig plekje, dicht bij twee nagemaakte apen, die af en toe bewogen. Ellie vond het heerlijk. Mijn eten was niet top, maar soit. fDe tweede dag Disney waar het al van s morgens bijna water goot heb ik het tegen 14h voor bekeken gehouden en we besloten om terug naar centerparks te rijden en daar te gaan zwemmen. Ik ging mee, maar voelde dat zwemmen niet zo goed meer lukt. En mijn nieuwe badpak paste wel perfect, hoewel dat rokje was er precies teveel aan. Als ik uit het water kwam, leek dat rokje wel twee kilo te wegen. Soit, we zullen het nu zo verslijten. De derde dag, was de laatste dag disney en we besloten dat iedereen vandaag ging doen waar ieder zin in had. Wij gingen naar de show van de Lion king kijken, wat prachtig was. Ik zat met open mond te kijken naar het grote podium, met een hoop artiesten die zongen, dansten en allemaal supermooie kostuums droegen. Ik was zo blij dat ik het gezien had. Het was fenomenaal en deed me denken aan cirque de soleil, met acrobaten in de lucht. We passeerden een hele fijne dag en gingen s’avonds bowlen. Op donderdag was er in de voormiddag ponyrijden gepland. Ellie de grootste van het gezelschap was, kreeg ook de grootste pony die de grootte van een klein paard had. Ze was helemaal in de wolken. Wij wandelden met zijn allen mee.

Na een snelle snack was het tijd om op de parking te gaan staan waar een taxi ons zou ophalen om naar Parijs te rijden, ja, het waren allemaal blitsbezoeken. Daar werden we afgezet aan een hop on hop of bus halte. We kochten tickets en het was een plezier om boven te zitten en te kijken naar de mooie gebouwen. Ik deed niet eens moeite om foto’s te nemen. Ik wilde gewoon kijken en genieten en geen tijd verspillen om me druk te maken over foto’s. Ik kijk vooral naar het kind, met haar kleine cameraatje waarmee ze de fotokes kon uitprinten. Scherp? Neen, maar wel heel leuk voor haar. Aan de halte van de Eifel toren stapten we af. Ik was daar nog nooit geweest, had de Eifel toren alleen maar in de verte gezien bij vorige bezoeken. Ik ben in de tijd dat ik een winkel had diverse keren in Parijs geweest, maar dat was om naar een beurs te gaan en we gingen er eigenlijk alleen maar slapen en eten s avonds. Maar bij het zien van al het moois vanaf de bus, hebben we besloten om nog eens terug te gaan met ons tweetjes. Bij het eindpunt van de bus stapten we uit, kozen een restaurantje, zo’n typisch klein Frans cafeetje, waar mijn slaatje helaas lauw en wat verwelkt was. Maar goed, ik heb de helft toch opgegeten. We zaten aan die typische kleine ronde tafeltjes. Het was ons laatste avondmaal samen en ik probeerde vooral van de charme en het gezelschap te genieten en besloot me niet druk te maken over de kwaliteit van het eten. Mijn zoon bestelde een taxi via Uber en we reden 37 km terug naar Centerparks. Goed geregeld, want ik wou niet dat Wim naar Parijs ging rijden en de trein was voor ons vier even duur. Dochterlief was al vertrokken in de voormiddag, jammer want ze had er vast ook van genoten.

Gisterenmorgen was het tijd om naar de luchthaven te rijden. S morgen nog snel “standbeeldje ” met Ellie spelen . Heel veel tijd voor het afscheid was er niet, want we konden slechts tien minuten blijven staan. Ik probeerde niet al te sentimenteel te doen, er werden nog wat knuffels uitgedeeld en ik voelde alleen maar liefde en dankbaarheid, voor het leuke samen zijn. Een half uur later stonden we terug in centerparks en begonnen we ons boeltje te vergaren. Ik had veel te veel meegebracht. Amai, 3/4 van alle eetwaren en drank ging terug mee naar huis. Ach, niet erg, beter te veel dan te weinig, maar ik had echt wel overdreven. We konden eigenlijk nog blijven tot deze morgen 10 uur, maar we hadden vooraf al besloten om een dag vroeger naar huis te komen omdat mijn schoonouders morgen een feestje geven voor hun 70 jarige platina huwelijk. En ik ben deze namiddag naar de kapper geweest, want het is een beetje te kort geknipt om het zelf een beetje deftig te brushen. Duidelijk te zien op onderstaande foto’s. Ik heb hier slechts een paar foto’s gepost, zoals ik al zei, ik heg het fotograferen aan anderen over gelaten. Ik vond het niet belangrijk. Of we niet met kerst zouden gaan vroeg zoon nog tussendoor. Voorlopig heb ik nog geen Canadaplannen, maar die kunnen er uiteraard snel komen. Maar ik geef toe dat ik zo tegen de koude opzie. Maar nu eerst wat bekomen, want ik voel me vandaag precies uit een zak geschud. Ik ben lui ( of moe )en aan het nagenieten. Mijn hart zit vol verse liefde, ik kan er weer even tegen nu! Hieronder snel een paar fotokes onder neergeplant! Fijn weekend iedereen.

Bijna!

We zijn bijna weg! De bagage staat op de oprit, drie valiezen volgesjouwd met kleren voor divers weer. het ziet er kwakkeligachtig uit voor het weekend en voor volgende week. We gaan het ermee moeten doen. Ik heb vooral voor laagsjeskledij gezorgd. Ook mijn jas is tweedelig. De buitenkant is een regenjas met kap, de binnenkant zo, n gevuld jasje, maar dan zonder kap. En ik kan ze allebei apart dragen ook, heel handig. Ik doe maar 1 paar schoenen mee, degene waar ik momenteel het gemakkelijkste ben, en er zitten een paar lichte sloefkes om in de cottage binnen te lopen. naast de valiezen, staan nog vier bakken, huishoudgerief. wc-papier, wat extra handdoeken, een beetje afwasmiddel, je kent het allemaal wel. Maar Granny zou Granny niet zijn , als ze voor een paar extras gezorgd heeft. Zo gaat er een taart mee die ik vorige week heb gebakken en ingevroren, kwestie van niet op het laatste moment met een keuken te staan, die helemaal ondersteboven ligt.

De caketopper staat niet helemaal op zijn plaats, maar ik heb het snel in en uit de diepvries gehaald om een foto te nemen. De caketopper maakt deel uit van een gezelschapsspelletje van Frozen, dat ik met een grote korting kon kopen. goedkoper dan een beeldje dat speciaal gemaakt is om op een taart te pronken. Als je op de prinses drukt, komen er lichtjes uit en maakt het ding, euh, een beetje het geluid van gebroken glas. Maar Ellie zal er in de wolken mee zijn. Ik heb voor het eerst gewerkt met suikerpasta en dat viel beter mee dan gedacht.

Granny heeft voor verse granola gezorgd, en dacht eraan om een goei schilmesje mee te nemen, want in die vakantiedorpen is er nooit een mes dat snijdt. En Ellie wil graag elke morgen fruitsla, omdat ze zich dit nog herinnerd van 2019, dat ik dat elke dag voor haar maakte. Er zijn ook paasmandjes en paascadeautjes . Het is een verwenvakantie, dus cadeautjes voor iedereen, en cava en wijn, appelsapjes, chocomelk, fristi. Granny zal er een ontbijtbuffetje van maken. Voor de rest kook ik niet. Alleen de eerste dag, als iedereen aankomt heb ik vegetarische spaghettisaus mee en eten we s avonds kaas met stokbrood, aja, we zijn in Frankrijk nietwaar. Voor het vertrek rijden we voorbij de auchan, en vullen onze rest van de plek die er nog zal overschieten in de wagen, met onze aankopen. Bij aankomst wordt het uitpakken en alles op zijn plek zetten. Maar ik kan niet wachten! Ik ben er helemaal klaar voor! Eerlijk, ik ben een warhoofd, maar zo’n dingen kan ik goed organiseren, al zeg ik het zelf. Ik heb ook een label gemaakt voor Ellie voor het geval ze verloren loopt. 99 procent zeker zijn we dat dit niet gaat gebeuren, maar je weet maar nooit. En zo heb ik een tekstje geschreven in het frans, dat ze Ellie heet, alleen engels praat en met het telefoonnummer van haar vader. Bompie heeft dat mooi uitgeprint, geplastificieerd en aan zo’n lint gehangen. Het plan is dat ze dit onder haar jas draagt. Het idee kwam toen ik reclame zag van veiligheidsarmbandjes. Ik heb er toen snel eentje besteld, maar uit angst dat het niet op tijd ging zijn, maakten we ook dat label. Nu zal ze de twee hebben, armbandje en label. De mama die niet mee gaat, is wel een beetje gerustgesteld, want ze zat er mee in, dat Ellie geen Frans spreekt

Bon eens kijken of manlief klaar is met het gras afrijden, en dan laden we de auto! Tot volgende week! Oja, mijn nagels zijn rood met witte stippen, zoals het kleedje van minnie mouse en op de middelste nagel heb ik een kristalachtig mickeymousse kopje, je kent het wel hoofdje en twee oren. Ik ben er echt klaar voor. Toedeloe!

Yes, i did!

Het was met een bang hartje! Normaal ben ik een kleiner formaat gewoon, maar goed, ik heb degene met het kleinere formaat buitengezet. Ik had er heel erg over nagedacht, of ik er geen spijt van zou hebben. En de eerste maanden was ik overtuigd van mijn beslissing. Maar nu de lente op de loer ligt, de avonden langer worden, begin ik hem toch te missen. Ja, mijn auto lieve mensen! 😉

Het voelt ook een beetje opgesloten aan, om altijd je man nodig te hebben, ook al gaat het om een onnozele boodschap. Dan moet ik hem naar de winkel sturen, of moeten we met zijn twee gaan. En ja, ik was mijn peugeot 207 gewoon en die was een stuk kleiner dan de 3008 van manlief. We hebben ook een moeilijke poort om in te rijden en om af te rijden, de oprit ligt scheef en ik heb er hier al menigen zien vertrekken, die toch een paar keer moesten manoeuvreren om de oprit af te rijden. En ik moet niet te ver in de omtrek kijken, er zit er hier eentje aan het klavier dat zelf met een kleine peugeot een paar keer heen en terug moest rijden. En dan hebben we het nog niet over grote krassen van langs de poort te schuren. Stukken van mijn wieldoppen, ik ben een builenrijder. Mijn witte auto had heel weinig km , maar euh, nogal veel krassen. Maar wie dat niet erg vindt, heeft van mij een goed wagentje gekocht. Soit, genoeg over de builenbak.

Vorige week ben ik dan voor het eerst naar de GB in Meulebeke gereden. En vandaag wou ik naar Albert Heyn, ik had nog dingen tekort om mijn menu voor morgen te bereiden. En zo geschiedde, ik zette manlief af op de voetbal en reed naar Albert heyn die daar niet zo ver vandaan was. So far so good, ik reed naar een verre plaats op de parking, waar bijna geen auto’s stonden, parkeerde me daar, zodat ik terug gemakkelijk zou kunnen uitrijden. Nadien, reed ik naar het kruidvat, kocht ik nog een en ander wat ik nodig heb om naar Parijs te gaan. En omdat ik tijd over had, ging ik nog eens snuffelen in een winkel waar ze een ruime keuze aan kledij hebben. Ik was op zoek naar iets om op een paarse broek te dragen, maar alles wat ik mooi vond, hadden ze niet in mijn maat. Ik ben met lege handen buiten gekomen. Ondertussen kreeg ik een berichtje dat ik manlief mocht gaan ophalen. Omdat ik mijn weg niet zo goed ken in Ingelmunster , reed ik wel bijna een éénrichtingsstraat door. Oeps, dat was even spannend, maar gelukkig stopten alle chauffeurs en lieten me uit mijn hachelijke situatie rijden. Fieuw, ik kwam rood tot achter mijn oren en zwaaide ter bedanking, naar de chauffeurs, die wel gedacht zullen hebben, t is weer een vrouw. Maar goed, ik ben zonder builen en blutsen aangekomen op de afgesproken plek. Ik stapte uit de auto en liet Wim terug naar huis rijden, ik kan het nu even niet hebben , dat mensen op mijn handen kijken terwijl ik aan de beginfase sta van een grotere auto gewoon worden. Maar 1 ding is wel heel leuk en dat is dat er achteruit en vooruit-rij camera’s aanwezig zijn. yes! Het is nu niet dat ik van plan ben om elke dag op zwier te gaan op mijn eentje, maar ik mag het niet verleren, want Wim kan zijn been breken of zo waardoor hij niet kan autorijden. Ik vond het het goeie moment nu ik eindelijk terug wat energie heb en mijn zelfvertrouwen terug moet opbouwen. Maar een rallypiloot zal ik niet meer worden, dat staat vast, met de wagen is voor mij niet langer een hobby. Terwijl ik vroeger nog alleen naar Duitsland reed of tot tegen Parijs naar beurzen. Maar als ik mijn plan kan trekken ben ik al content .

Fijn weekend iedereen!

Over taarten en zo….

Ellie was woensdag jarig, maar meer dan eens videobellen om haar blinkende oogjes te zien, bij het open van haar cadeautjes kon ik niet doen. na drie verjaardagsfeestjes in het thema ” eenhoorn, ” was het nu eens tijd om voor “frozen” te gaan. Met halloween was ze ook al in prinses Elsa verkleed. Ze is helemaal into princessen momenteel.

En mijn plan is om nog eens Ellies verjaardag te vieren binnen een goeie twee weken als ze aankomen in Parijs. En nu zag ik op de site van onze bakker een “frozentaart”

De laag suikerpasta houdt de taart goed bij elkaar en de taart bewaart ook langer omdat het gebak afgesloten is van de lucht. Helaas, mijn bakker maakt ze niet meer in suikerpasta. En ik zie me niet naar Parijs rijden met een slagroomtaart. En Granny bedacht, dat ze die ouwels, met die prints makkelijk op internet kon bestellen. Ja, ok, de prijs valt nog mee, maar de verzendingskosten zijn zeer hoog. En zo zou ik voor de tekening alleen al minstens 12 euro betalen, daarmee kan ik bijna een hele taart kopen.

En je raadt het al, bij het surfen naar taarten, krijg ik een overload aan taarten op mijn facebookpagina. Maar geef nu toe, wat een kunstwerken zijn he!. Bovenstaande legotaart zou ze ook nog leuk vinden, maar eerlijk, het lijkt me grotendeels uit gelatine gemaakt, waardoor ze mijn inziens niet erg goed moet smaken.

Deze zeemeermintaart vind ik zelf geweldig. De kleine zeemeermin is dan ook mijn favoriete disneyprinses. Wat een tijd moet daar insteken om zo’n taart te maken. Ik ben zelf een slechte bakker. Als ik een biscuit bak, zit de slagroom meestal tussen de taart weg te lopen. Ik krijg slagroom nooit stevig genoeg. Ik ben en blijf een smospot. het boetseren van bloemetjes en figuurtjes uit suikerpasta zou me nog lukken, En er zijn uiteraard genoeg pareltjes en taartendecoratie te koop.

Deze voormiddag passeerden we langs de aveve om daar eens te snuffelen of ze geen Frozen-dinges hadden bij de bakafdeling. Meer dan vlindertjes en bloemetjes en paasdecoratie was er niet te vinden. Ik dacht er nog aan om zelf zo’n uitgerold suikervel te kopen en dan zo’n ouwel van frozen te bestellen, maar dan zou ik al aan 25 euro liggen en nog steeds geen taart hebben!

En zo laat ik het idee een beetje varen om zelf een taart in elkaar te knutselen. In de hypermarché Auchan kan je prinsessentaarten kopen. het plan is om naar een auchan te rijden, niet ver van centerparks waar we logeren. Ik heb deze week alle adressen voor de gps uitgezocht, en op een blad geschreven. Lekker makkelijk als je die in het handschoenvakje deponeert.

Ellie zal haar verjaardagstaart krijgen, heel groot hoeft die niet te zijn, want uiteindelijk zijn we maar met 5 personen, maar goed , een stukje taart bij het ontbijt moet ook kunnen, voor éne keer dat Ellie hier is rond haar verjaardag. Twee jaar geleden, hebben we voor het eerst haar verjaardag samen kunnen vieren, toen we op terugreis van de Usa eerst nog een paar dagen naar Canada zijn gevlogen om nog een paar dagen op familiebezoek te gaan.

En die laatste taart, vind ik zooooo mooi, maar hier zelfde verhaal , waarschijnlijk ook heel veel gelatine. lat het een troost zijn, gelatine is heel gezond, t is van horen zeggen!

Fijn weekend iedereen!

Valentijn.

Dit jaar vierden we Valentijn in de Vous lé Vous in Hasselt, ( Wimmertingen ). We hadden een overnachtingsbon gekregen van onze kinderen voor ons nieuwjaar . En kort na nieuwjaar ben ik al beginnen puzzelen om iets te vinden voor Valentijn.De bon werd eerst omgeruild voor 1 nacht in de plaats van 2 nachten. De bon met twee overnachtingen waren eerder baanhotels, zoals Ibis, enzovoort. Pas op, we slapen heel vaak in ibishotels, bij de luchthavens. maar sinds corona weet ik niet of die nog pendelen tussen de luchthaven en het hotel waar we af en toe overnachten. Soit, ik ben aan het afdwalen.

We hebben al een paar keer in de Vous lé vous verbleven en ze zijn daar supervriendelijk en je kan er superlekker eten. Vroeger had Giovani een Michelinster, maar hij heeft die zelf afgegeven, omdat hij een tweede restaurant in hasselt heeft geopend en om uw Michelinster te behouden, moet je een aantal dagen open zijn in een week. Maar hij schippert een beetje tussen, ” het smaaksalon” en de B&B in Wimmertingen.

We zijn eerst naar Genk gereden om een beetje te shoppen. Onze reisvrienden waren mee, we zijn al een beetje aan een leeftijd waar we Valentijn niet persé alleen willen vieren, om diep in elkaars ogen te kijken. Hoewel, ik het ook wel jammer vind, dat er toch altijd een beetje een sleur, ( maar dat is veel gezegd) opzit na zo veel jaren. het is niet echt een sleur wat ik bedoel. het is een beetje een gebrek aan inspiratie en we hebben al zoveel verschillende dingen gedaan met Valentijn. Zo waren we een paar keer op reis en hebben toen Valentijn gevierd in Mexico en eenmaal in de Usa.Bij deze laatste was het net de” Superbowl” en hebben we ferm mogen zoeken naar een restaurant dat open was. We moesten keilang wachten, ik viel haast in slaap in mijn teljoor en de gratis margarita- cocktail smaakte naar Wc eend. Toen mijn eten er uiteindelijk aan kwam, kreeg ik het niet meer binnen van de vermoeidheid. het was onze derde avond of zo en we hadden enorm last van de jetlag van 8 uur verschil. Altijd lastig reizen.

Op 2 februari zijn we officieel getrouwd, dan zijn we gaan uiteten. Op 12 februari hebben we onze trouwgeloften overgedaan in Mauritius en dus op 14 data van de liefde op een rij. En ondanks het eerste etentje op 2 februari en de overnachting met etentje op valentijn, ,was ik als een puber aan het wachten op een kleine verrassing, groot hoefde dat niet te zijn, een roos, of een klein boeketje, ik was zelfs blij geweest met een onnozel hebbeding, maar het kwam niet. Toen ik de ontgoocheling niet meer kon verbergen argumenteerde mijn man, dat het heel het jaar Valentijn is, dat hij er elke dag voor me is en dat hij me in alles zoveel mogelijk is en dat dit veel mee waard is, dan afkomen met een rode roos, maar ganse dagen op café zit. Daar heeft hij natuurlijk een punt! Elkaar graag zien is elkaar op alle vlak helpen. Ik schaamde me een beetje om mijn kinderachtig gedrag, maar ja, ik hang nog af en toe graag eens het kind uit zeker, haha.

Terug naar de tweedaagse trip. We genoten van het superlekkere eten, en van de super aangename bediening. We zaten aan een tafel in de open keuken en ik verbaasde me over de rust in de keuken, en over de organisatie, van de gerechten. Alles was tot in de puntjes voorbereid, een betere mise en place kon niet meer, maar moet wel om zo’n gerechten op een bord te toveren. Toegeven, de chitaki-paddenstoelen, waren niet warm, dat was dan ook het enige dat ik kon opmerken.

Ook de dranken waren top, heerlijk fris aperitief op basis van hasseltse jenever limoncello en tonic. Het was lachen geblazen toen ik een jeneverbes in mijn rietje had en ik er die iets te hard uit probeerde te blazen. Het veroorzaakte letterlijk een storm in mijn glas, en de storm zorgde ervoor, dat de drank zo een beetje overboord sloeg. Ik sta ervoor bekend om een enorme smospot te zijn. Ik kom aan met propere kleren, maar euh, ik slaag er niet in, om proper het restaurant te verlaten. Dat is ook één van de redenen , waarom ik weinig effen truitjes of blouses draag. Maar goed, de storm in mijn glas was voer waar we de hele avond mee konden lachen. Een kinderhand is vlug gevuld hé, nietwaar.

Op dag twee gingen we shoppen naar Hasselt , maar ik was nog niet overtuigd, wat ik precies wou kopen. We kwamen uiteindelijk thuis met 12 nieuwe zakdoeken van op de markt. We waren toch niet helemaal voor niets gaan shoppen. Hadden we niet veel gekocht, we hadden toch goed gelachen! En zo moet het zijn!

Weekoverzicht

Deze week was een doordeweekse druilerige week. Niet veel speciaals, maar goed, waarmee houden we ons dan zoal mee bezig?

Maandag :

Ik had als kerstcadeau een ontspannende gelaatsverzorging gekregen, allee, een bon daarvoor. En zo klopte ik tegen 10.30 aan bij de schoonheidsspecialiste. En eerlijk, het deed enorm veel deugd. Maar euh, het was uiteraard niet zo , dat na al dat wrijven, dampen en serumpjes en maskers, dat mijn rimpels verminderd waren. Want dat is een illusie . En laat ons eerlijk zijn, ik heb wel degelijk nacht en dagcreme staan in mijn kast, maar ik gebruik het zelden. Ik vind het goedje veel te koud om s morgens op mijn slaperige gezicht te wrijven. In de zomer is het dan wel leuk om een verkoelende creme op mijn gezicht te smeren. De rest van de dag ging naar opruimen , kokerellen, zo van die dingen en ik speelde in de namiddag nog een beetje met verf, want ik wou een techniek proberen die ik nog niet eerder had uitgeprobeerd. Mijn kleine canvasdoekjes raken uit en misschien moet ik er binnenkort maar eens een grote maken. Ik weet nog steeds niet wat ik moet aanvangen met al die prutserijen. Ik geef ze met plezier weg.

Dinsdag:

In de voormiddag droegen we de gewassen en gestreken kleding naar de schoonouders. Een babbeltje over onbenulligheden, want de wereld van mijn schoonouders is door hun gezegende leeftijd heel klein geworden. Maar ze zijn altijd gelukkig om een paar fotootjes te zien van hun achterkleinkinderen en ik vind het dan ook leuk om een glimlach op hun gezicht te toveren. Daarna werden er nog boodschappen gedaan en sprongen we nog binnen in een kleerwinkel waar Wim een mooi hemd gezien had. En Wim die een hemd mooi vindt is heel zelden, want het is een wonder als hij een hemd draagt. En toen kreeg ik telefoon van Ulla Popken dat het badpak binnen was. Ik had online een badpak besteld, maar het was te klein. Zodoende had ik naar de winkel in Kortrijk gebeld en ze zouden ze een grotere maat bestellen, bla bla, ik haat online bestellen, maar nu badpakken in de winkel vinden is een ramp. Soit, wijle naar Kortrijk om tot de conclusie te komen, dat het badpak nog te krap zit, te veel kwabben die links en rechts te voorschijn komen. De mevrouw zei dat ik op de site moet kijken en zoveel mogelijk badpakken moet bestellen, die voorradig zijn. Ik moet ze niet vooraf betalen, want ze worden naar de winkel gestuurd. En zo kan ik volgende week ergens nog eens terug keren. Van al de aangevinkte badpakken waren er maar twee modellen onmiddellijk te leveren. Zucht. Ik haat online bestellen. Maar ik zal er nog moeten aan wennen, zei de hulpvaardige dame in de winkel. Neen, het zal nooit iets voor mij worden. Ik word boloorde van het overig aanbod aan modellen, om dan telkens tot de conclusie te komen, dat het polyester is. Online bestellen is je hoofd volsteken met ” too much information ” .

Woensdag:

Woensdag is het Louen-dag. Dan komt de bijna 9 maanden oude baby bij ons. het is nog maar sinds een paar weken. Maar het manneke had de windpokken, hoestte veel en had koorts. Dus, heel veel konden we niet spelen met de kleine jongen. Rond 4.30 brachten we hem terug naar zijn huisje. En er werden noodplannen gesmeed, voor het geval hij de dag erna niet naar de créche zou kunnen. Ook de vrijdagvoormiddag werd geblokkeerd, maar de opvang was niet nodig.

Donderdag:

In de voormiddag hadden we een afspraak bij de voet en handchirurg. Ik had er na al die jaren eigenlijk een punt van gemaakt om iets te laten doen aan mijn ingegroeide teennagel. Dus ergens eind april, moet ik naar de slachtbank. Brrr, het gebeurt onder plaatselijke verdoving en bijgevolg mag ik na de ingreep onmiddellijk naar huis. Daarna zijn we gaan shoppen. Ik ben nog steeds aan het hamsteren om van alles mee te nemen naar Parijs, voor ons verblijf van een week. Zo shoppen we voor direct en bracht ik confituur , choco en speculoospasta mee die bij thuiskomt prompt in mijn doos ‘ één van de drie werd gedropt. De namiddag ging voorbij aan het maken van verse pizza. Maar eerlijk. Mijn deeg was niet genoeg gerezen, maar goed, het viel best te eten, al had ik genoeg met een halve. En ja, s ‘avonds surf ik me een ongeluk, naar allerlei tips om in Mei op droomreis te vertrekken. Ik ben helemaal gek geworden. De stille wens in omgeslagen naar een obsessie, oeps.

Vrijdag:

Ik moet een beetje snel typen, want om 14.15 moet ik bij de psychologe zijn voor hartcoherentie. daarna staat niets meer op de planning. In de voormiddag heb ik gekliederd om verse marshmellows te maken, een hele klus om nadien de keuken terug proper te krijgen. Verder staat er dit weekend niets op het programma, we zien wel waar we uitkomen!

Fijn weekend iedereen!

17 jaar geleden.

17 jaar geleden zijn we voor de wet getrouwd in het stadhuis in Meulebeke. Eerlijk, het was aanvankelijk de bedoeling om helemaal officieel te trouwen op Mauritius. Maar omdat we beiden gescheiden waren, moesten onze scheidingsaktes vertaald worden door een beëdigd vertaler. Er kwamen heel veel formaliteiten aan te pas, waarna we uiteindelijk beslisten, om toch maar in België te trouwen voor ons boterbriefje. het liefste had ik dat gedaan , gewoon aan de balie aan het stadhuis, in Jeans en gewone kleding , om op reis te vertrekken. Twee bediendes van het stadhuis als getuige. Ik had er eerlijk geen zin in, om mijn broers uit te nodigen waar ik totaal geen band mee had en heb. Maar Wim wou dan toch zijn broer erbij en zo werd er dan toch een klein feestje gepland. Met de dichtste familie op restaurant, waar we privé zaten. We hadden heel vaak samen getafeld in dat restaurantje , zo was het voor ons toch een speciale ervaring.

Van de kinderen kregen we een bon om te gaan overnachten , ergens in Brugge in een gezellige B&B. Zo moesten we nog na het feestje vertrekken om te overnachten. Oeps, daar hadden we niet op gerekend. Snel nog thuis gestopt voor een propere onderbroek, en onze tandenborstel en veel meer namen we niet mee. Hup snel weg. Waar we wel niet zo happy mee waren, is dat we eigenlijk te veel hadden gedronken om nog met de auto te rijden. Maar euh, we wisten het pas aan het einde van de maaltijd.

Maar goed, we kwamen veilig aan, maar lieten de fles bubbels die op stond te wachten links liggen. Achteraf hadden we spijt dat we ze niet hadden meegenomen , want de kids hadden daarvoor betaald, jammer.

Dat we niet vroeg naar huis mochten komen, hadden ze ons op het hart gedrukt. Maar goed, tijdens het ontbijt kregen we telefoon van Wim zijn broer, dat hun moeder die nacht haar heup had gebroken en in het ziekenhuis lag. Ze was uitgegleden over de mat in de badkamer en aheum, een beetje alcohol daarbij zal ook wel wat meegespeeld hebben . We zijn dan toch nog een beetje gaan wandelen in Brugge, maar in de namiddag stonden we dan uiteindelijk toch in het ziekenhuis. 

Omdat de kinderen zo geheimzinnig deden durfden we niet naar huis, we dachten dat ze daar stiekem een klein feestje aan het organiseren waren. Ergens in de namiddag kregen we dan telefoon dat we tegen 18h30 in de winkel in Menen moesten zijn. De winkel van mijn moeder , die ik vijf jaar had uitgebaat stond leeg. Ik was gestopt op het einde van het jaar en alle goederen waren eruit.

Toen we aankwamen zagen we licht, heel gedempt, want de boel was helemaal met kaarsen verlicht. We werden verwelkomd en mochten al direct onze eerste dans inzetten. Unintended van Muse, was onze song. Het liedje gaat over twee mensen die elkaar ontmoeten , terwijl ze de scherven van hun eerste huwelijk nog aan het opruimen zijn.

De kinderen en mijn nicht hadden iedereen uitgenodigd, waarvan ze dachten, dat we het leuk gingen vinden dat ze er waren. Ze hadden één ding over het hoofd gezien en dat was, dat ze niemand van Wim zijn kant hadden uitgenodigd, ook geen collega’s of zo van mij. Maar goed, we konden nu niet gaan klagen, we wilden niet eens een feest, dus ja.

Het was een feestje waar iedereen , flessen drank hadden meegebracht en wat chips en zo. Geen cadeaus, De kinderen hadden dat goed gezien, ja ze waren nog zo jong, dat ze zich dat ook niet zouden kunnen bekostigen.

Maar eerlijk, het was geweldig, iedereen zat op boxen die normaal dienden om gerief uit te stallen, in de winkel en in de etalage. Marino Punk kwam langs, en we liepen in polonaise door de straten. het was zo ongedwongen, zonder chichi, zonder veel voorbereidingen. Iedereen brengt gewoon drank mee. Mijn twee nichtjes hadden voor taart gezorgd, wat ook leuk was. En zo hadden we uiteindelijk toch een feest. Dank u aan de organisators!

Vertaling van: Muse – Unintended

Jij kan mijn onbedoelde
Keuze zijn om mijn leven uitgebreid te leven
Jij kan degene zijn van wie ik altijd zal houden
Jij kan degene zijn die luistert naar mijn diepste ondervragingen
Jij kan degene zijn van wie ik altijd zal houden

Ik zal er zijn zo snel ik kan
Maar ik ben bezig gebroken stukken te lijmen van het leven dat ik vroeger had

Eerst was er degene die me uitdaagde
Al mijn dromen en al mijn balans
Ze kon nooit zo goed zijn als jij Jij kan mijn onbedoelde
Keuze zijn om mijn leven uitgebreid te leven
Jij zou degene moeten zijn van wie ik altijd zal houden

Ik zal er zijn zo snel ik kan
Maar ik ben bezig gebroken stukken te lijmen van het leven dat ik vroeger had

Ik zal er zijn zo snel ik kan
Maar ik ben bezig gebroken stukken te lijmen van het leven dat ik vroeger had

Voor jou

Nestelen

IK ben in blije verwachting, niet van een baby, maar van, twee volwassenen en een kind van 8. binnen exact 38 dagen, trekken we naar Centerparks “Villa nature, ” naast disneyland. Wij komen aan op zaterdag, zullen daar alles klaar zetten, om hen op zondag te ontvangen. Op zondag gaan we de Canadeesjes ophalen in Charles de Gaulles, en dan komt ook mijn dochter met de auto toe. 

Vandaag ben ik aan het hamsteren geslagen, we zijn naar Auchan gereden en vulden onze kar, met cola, flesjes water, een kratje wijn, een doos van 6 flessen schuimwijn en nog vanalles wat niet snel bederft. Ik heb zo’n grote neiging om nog eens te moederen en het nest daarvoor klaar de maken. Hier thuis staan al twee plooibakken met allerhande voor de keuken en badkamergerief, zodat niet iedereen moet sleuren aan douchegel en zo meer.

Boven staan al veel cadeautjes voor iedereen>. Zo heb ik voor iedereen een pijama gekocht, voor Ellie heb ik ook lichtjes overdreven, oopsies, ik heb niet alleen kleine speelgoedjes om zich daar bezig te houden, maar heb 4 truien, 2 t shirts, een pijama en een jas gekocht. Ook een badhanddoek. Ik heb voor iedereen ook een badhandddoek, gewassen en voor iedereen een zwemzak voorzien. Ik heb zelfs voor iedereen een opplooibaar rugzakje gekocht, voor als ze wat drank en versnaperingen willen meenemen, naar Disneyland, want we hebben kaartjes voor drie dagen. IK heb voor iedereen regencapes, zo van die doorzichtbare weggooibare. Zoon en dochterlief vragen of ze op kamp gaan met de chiro of zo, haha. Maar ik wil iedereen graag nog eens in de watjes leggen, want het zal wel de eerste en de laatste keer zijn, dat we met hen naar Disneyland gaan.

Ik ben niet echt van plan om daar echt te koken, we zien wel hoe het draait, we zullen 1 avond later in Disneyland blijven om de avondshows te zien. Het plan is om dan in Disneyvillage te gaan eten. S middags moet iedereen zijn plan trekken, ze krijgen de kans om in het huisje een lunchpakket mee te nemen, willen ze niet, dan laten ze het maar liggen. Maar ik zal hen alleen laten wandelen en attracties doen. Er zijn twee attracties die ik met hen wil doen, voor de rest ga ik niet mee gaan aanschuiven, ik laat dat aan de jeugd over, ik zal me wel bezig houden met rond kijken, naar de shows en in de winkeltjes. Er komt tussenin nog ergens taart voor Ellies verjaardag, zal wel zien wanneer we dit gaan inplannen. het zal er vooral van afhangen, of de reizigers wat hebben kunnen slapen op het vliegtuig, en ze komen sowieso aan met een jetlag van 5 uur,

Op vrijdag vertrekken ze alweer huiswaarts, we brengen ze naar Cdg en keren dan terug naar de cottage om de boel op te kuisen. We zouden nog tot de zaterdag kunnen blijven, maar we gaan de vrijdagnamiddag naar huis, omdat we op zaterdag en zondag verplichtingen hebben, waar we niet onderuit kunnen .

Maar ik voel nu wel, dat ik het werk een beetje moet verdelen. Eerlijk, toen ik thuis kwam, heb ik me in de zetel gelegd en een tukje gedaan. Ik was op. Morgen zouden we graag samen kuisen, maar euh, dat zien we morgen dan wel weer na een nachtje goed slapen.

Morgen zijn we 17 jaar gehuwd in het stadhuis en we gaan s avonds iets eten, met een bongobon die we dringend eens moeten opsouperen. En de rest van het weekend, zal ik het heel rustig aan doen, want ik voel dat het nodig is.

Zo, ik heb mijn zegje weer gedaan! Tot de volgende!

Een avond met een wending.

Omdat Bompie zijn zoon niet kon komen met kerstavond, had ik hen uitgenodigd, gisteren, voor een laat kerstfeestje. Ik voorzag wat eenvoudige hapjes, kaascroquetjes met zongedroogde tomaatjes als voorgerecht. Mijn dochter is vegetariër en ik had die gemaakt voor kerstavond en de rest ingevroren, dus die terug bovengetoverd. Ik had goeie steaks gehaald omdat ik weet, dat zoonlief dat wel kan apprecieren. Ik dacht om eens niet treaditioneel biefstuk friet te doen, maar een steak met rode wijnsaus , gratin patatjes en veel groentjes. Ik had een stronkje witlof per persoon, verse boontjes in spek gebakken, jonge worteltjes en de spruitjespure, ( die ik gisteren uiteindelijk ben vergeten te serveren. Als dessert, voorzag ik een citroentaartje ( van het versvak in de lidl, dat met een bol ijs, een klein gebakje, vers gemaakte sabayon en afgewerkt met frambozen en braambessen.

Toen ik klaar was met al mijn mise en place, zette ik me tevreden neer en bedacht dat ik helemaal niet wist hoe laat ze eigenlijk gingen komen. Ik stuurde een berichtje op messenger, en op mijn vraag , hoelaat ze zouden aankomen voor het etentje, kreeg ik een nerveuse ” hoezo?” terug. Lap, ik voelde onmiddelijk dat ze duidelijk niet van plan waren om bij ons te komen eten. Op mijn vraag of ze het vergeten waren, zei de schoondochter dat haar vriend het niet had doorgegeven en het helemaal niet in haar agenda stond. Euh, of ze dan uberhaupt konden komen vroeg ik , een beetje nerveus wordende. Het was ondertussen al 17 h en straks is iedereen aan het eten, dan kon ik niemand anders meer uitnodigen. Vanavond, zijn wij dan weer niet vrij en het eten tot zondag in de koelkast zetten was voor mij geen optie. Ik kreeg alsmaar berichtjes, dat ze het heel vervelend vonden en niet wisten wat ze moesten doen , want ze waren bij een collega uitgenodigd voor een etentje. Ze bleven maar rond de pot draaien, en schoven ujiteindelijk de beslissing in mijn schoenen, zo van, maar ja, we willen niemand mis doen. En dan heb ik maar gezegd, dat ze bij de collega’s moesten gaan en dat ik wel voor een koppel vrienden zou zorgen die graag met ons aan tafel zouden gaan. We hadden zo’n vier koppels in gedachten, die niet te ver af woonden . De eerste die ik belde was een fibromaatje van me, die eigenlijk binnen twee weken langs zouden komen voor een hapje en een drankje. Het plan was om een uitgebreide tapasschotel te voorzien. En ja, ze waren vrij! Ze waren bij toeval in Meulebeke bij hun dochter . Dat ze direct mochten doorkomen zei ik, maar ze waren daar pas aangekomen en zouden op het gemak hun drankje uitdrinken die hen net uitgeschonken was.

Ik ging nog snel eens met de borstel door het huis, verwijderde de dekens uit de zetel, en ging nog eens checken of het toilet proper was. Er stonden wel een paar bakken, speelgoed in de gang niet we nog moesten sorteren, maar goed, het is wat het is, dacht ik en maakte me daar helemaal geen zorgen om.

Ik was helemaal blij om mijn vriendin en haar man te zien op t onverwachts en zo hebben we samen een driegangenmenu gegeten, in de plaats van een tapasmaaltijd. Het ging er vrolijk aan toe, we hadden veel bij te babbelen en ik had totaal geen stress, of het eten wel ok zou zijn of zo. Ik had het volste vertrouwen in mezelf, al had ik de groentjes wat te bruin gebakken, niemand scheen zich daar aan te storen en alles ging makkelijk naar binnen. Het werd een onverwachte gezellige avond. Veel beter, dan heel de avond met een lang gezicht, te zitten zagen, dat het wel erg was, dat zoonlief het etentje niet in zijn agenda had gezet. Ik heb heel veel slechte eigenschappen, maar ik ben heel goed in het snel oplossingen bedenken en dat was dus een geslaagd avondje. Het enige jammere is, dat ik daarnet een bericht kreeg, dat onze vrienden op de terugweg in panne waren gevallen en de takeldienst hadden moeten bellen. Zo eindigde het voor hen toch wel een beetje in mineur. Jammer dat ze ons niet hadden gebeld, wij konden ze naar huis gebracht hebben, of hen hier de logeerkamer aangeboden, het was hier maar 2 km vandaan, wij konden hen makkelijk opgehaald hebben. Soit, jammer, maar goed, die wagen zou waarschijnlijk uberhaupt op een dag in panne gevallen zijn, probeer ik mij te troosten. Wanneer ik nu nog eens ga koken, voor zoon en zijn vriendin, euh, dat weet ik nog niet, als ik weer eens veel goesting heb, maar dat zal , vrees ik, niet direct zijn. Eigen schuld, dikke bult. Fijn weekend iedereen!